Dorobek kultury materialnej Orawy można dziś oglądać we wspaniałym skansenie – Orawskim Parku Etnograficznym w Zubrzycy Górnej. Można tu podziwiać zabytki budownictwa drewnianego, zagrody z ulami wydrążonymi w pniu drzewa, narzędzia rolnicze oraz sprzęty będące wyposażeniem domów. Zwraca tu uwagę przede wszystkim najbardziej charakterystyczna dla budownictwa orawskiego chałupa z tzw. wyżką, tj. rodzajem obszernej spiżarni, wykonanej z belek, a usytuowanej na strychu. Przechowywano w niej nie tylko produkty żywnościowe, ale też cenniejsze rzeczy. Orawa noclegi Wielką atrakcją dla zwiedzających jest kurna chata z otwartym paleniskiem. Warto tu dodać, że taka chałupa była użytkowana w Piekielniku jeszcze w latach 60. XX wieku. noclegi Orawa

Bardzo znaczącym zabytkiem jest drewniany i cały pokryty gontem kościół pw. Jana Chrzciciela w Orawce, wybudowany w połowie XVII w. Znajduje się w nim cenna polichromia z XVII i XVIII wieku z przedstawieniami postaci ubranych w dawne stroje orawskie. Orawa pokoje gościnne

Pod koniec XIX wieku Orawa pensjonaty słynęła z uprawy i obróbki lnu. Rzemiosło tkackie praktykowane było masowo do lat 60. ubiegłego wieku. Z tego okresu zachowało się w pamięci Orawian kilkaset terminów z zakresu tkactwa. W skansenie w Zubrzycy młodzież szkolna, w ramach tzw. ścieżek edukacji regionalnej, może osobiście zapoznać się z międleniem i tarciem lnu, podobnie zresztą jak i z ręcznym mieleniem ziarna na żarnach i pieczeniem moskali, tj. placków owsianych. Naprawdę warto odwiedzić osobiście orawski skansen.

Orawa agroturystyka to region podobny do sąsiednich, ale mający też swoiste rysy. Za takie można uznać:

Pasterstwo. O ile jednak sąsiednie Podhale znane jest powszechnie z wypasu owiec, o tyle Orawa słynęła z wypasu bydła, zwłaszcza wołów. Wypasano je głównie na babiogórskich halach. Warto przy tym pamiętać, że woły były dawniej główną siłą pociągową. Na śródleśnych polanach wypasano też sezonowo jałówki. Praktyka ta została jednak zaniechana i mimo wysiłków lokalnych badaczy (głównie śp. Emila Kowalczyka z Lipnicy Wielkiej) nie udało się odtworzyć pełnej terminologii dotyczącej wypasu wołów. Pozostały jednak niektóre wyrazy, np.: wolorz – ‘główny pasterz wołów’, odpaśnik – ‘pomocnik wolarza’, zbyrcok – ‘blaszany dzwonek wieszany bydlęciu na szyi podczas wypasu w miejscu, gdzie zwierzę może się zgubić’. Sezonowe wypasanie stad owiec było na Orawie słabo rozpowszechnione. Kilkanaście lat temu było tu jeszcze dwóch tradycyjnych baców.

Dawne zwyczaje pasterskie przypominane są na corocznie organizowanym w Lipnicy Wielkiej Święcie Pasterskim, upamiętniającym dawny dzień pasterza, przypadający na wigilię święta Jana Chrzciciela.